Daar zit je dan...

Daar zit je dan...verhuisd vanuit een klein dorpje uit de provincie Groningen naar de ''grote'' stad. Je fijne eengezinswoning met een te koop bord in de voortuin achterlatend, net als je lekkere tuin compleet met plantencollectie , tuinkas, vijver, fruitbomen etc. Om vervolgens ''gevangen'' te zitten in een flat van 3 verdiepingen hoog, zonder lift en met een ieniemienie-balkon van amper 180 bij 95 cm. En dat alles voor de liefde.
Op naar het volkstuinencomplex dan maar dacht ik, volkstuinen genoeg hier in de buurt. Je moet immers wat, en ik MOET naar buiten, om te wroeten in de aarde, te rommelen met plantjes, het maken van stekjes...HEERLIJK. En als het een beetje meezit bomen vol fruit, karrenvrachten vol groenten en hier en daar wat echte liefhebbersplanten. Groot was de schrik toen bleek dat alle tuinen reeds een eigenaar hadden en dat ik op een wachtlijst geplaatst werd. Tuurlijk is dat niet nieuws en misschien wel een tikkeltje naïef , maar het gehele afgelopen jaar dat ik heen en weer gereden ben van Groningen naar Apeldoorn stond er aangegeven dat er nog volop tuinen beschikbaar waren...behalve op het moment dat ik hier kom wonen, dan natuurlijk niet (snik).
Maar ja, wat nu? Ik vlieg nu al bij de muren omhoog en het voorjaar moet nog komen...

Mijn tuin in Finsterwolde.

Mijn ieniemienie-balkon.