Prima plekkie...

Het tuinieren in potten gaat voorspoedig, de planten die niet verhuisd zijn naar de volkstuin en dus hier gebleven zijn op het balkon lenen zich er prima voor.

Op het voorste balkon die de gehele dag in de zon staat ontwikkelen de aubergines zich goed, er zitten al heuse vruchten aan en nog volop bloemen.

Bloem van de aubergine.

De prachtige witte bloesem van de citrus verspreid een weeïge geur, je waant je in een ver tropisch oord als je op het balkon zit en je ogen sluit. Ook deze zit vol citroenen die allemaal nog groen zijn, ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de eerste geel kleurt.

Citroenen.

De laurier bewijst zijn dienst prima in de keuken, ook ligt er regelmatig een vers geplukt blad op de fruitschaal om fruitvliegjes te weren. Mijn vriend had dat onlangs op de radio gehoord, en vooralsnog lijkt het ook nog aardig te werken want ik zie ze daar niet meer. Ze schijnen trouwens wel nuttig te zijn, maar ik vind ze hoogstens irritant.

Ook de aardbeien voelen zich thuis. Elke keer als ik het balkon opstap ligt er wel één naar me te stralen die zegt: "pluk me, eet me", tja, en wat moet dat moet (lol). De aardbeienjam die ik in gedachten had moet dus nog maar een jaartje wachten.

De tomaten krijgen langzaamaan hun rode kleur, de zebra-cocktail tomaatjes doen hun naam eer aan, het streepjespatroon is al duidelijk zichtbaar aan het worden.

Toen ik mijn aardappelen een poosje geleden wilde oogsten, zaten wat grasachtige sprieten tussen het loof die ik er met een forse ruk uit heb getrokken, ze zaten stevig verankerd in de grond. Aan het einde van het gras zaten verdikkingen die ik eerst niet herkende, totdat me te binnen schoot dat ik een paar weken daarvoor twee kontjes van het citroengras dat ik had gebruikt in de keuken tussen de aardappels had gezet. Oeps...Ik was er niet vanuit gegaan dat het iets zou worden en ben ze totaal vergeten. Gauw maar weer teruggeplant, gelukkig schijnen ze er niet al te veel onder geleden te hebben, ze doen het nog steeds prima.

Op het achterste balkon staan de kruiden (platte peterselie, bieslook, basilicum, tijm etc.). In de schaduw en lekker dichtbij de keuken. Ook een hortensia-stek die ik vorig jaar genomen heb staat daar, deze kwijnde een beetje weg bij mijn ouders in de tuin, en sinds dat hij hier in een pot staat zit de groei er weer in. De kerstster die in in december in de kamer had is medio mei verhuisd naar het balkon, het blad is nu helemaal groen, afwachten of hij zijn rode blad weer laat zien met de kerst. De fuchsia in de hanging-basket heeft het zwaar. Deze fungeert als landingsplek voor de talloze mussen die hier komen eten, ik voer ze nog steeds zomervoer, ook een Turkse tortel en af en toe een kauw komen hier eten. Volgend jaar maar iets anders op verzinnen.

Schoffelen is zo moeilijk niet...

Vandaag weer lekker aan het wroeten geweest in de volkstuin. De eerste bietjes, raapjes, courgettes en radijzen waren klaar om geoogst te worden. De rest van de groenteplanten zijn ook al goed gegroeid, trouwens het onkruid doet het ook fantastisch.....

Roodlof.

Boontjes, met prachtige rode bloemen.

Andijvie.

Mooie gele courgettes.

Gelukkig heb ik het schoffelen weer herontdekt de laatste tijd nu ik op zandgrond zit i.p.v. de Groningse vette klei. En ik moet zeggen dat ik er steeds handiger in word. Waar ik de eerste paar keer in mijn enthousiasme (oftewel onhandigheid) nog wel eens een paar van mijn planten heb omgeschoffeld, ga ik er nu met steeds meer gemak omheen. Ook maak ik er geen sport meer van om zo dicht mogelijk langs mijn plantjes te gaan maar trek de onkruidjes die te dicht op mijn planten staan er met de hand uit. Dat scheelt een hoop "O nee, niet weer'', sorry zeggen (tja....), kijken wat de schade is, het terug planten, water geven en hopen op een goede afloop, kortom zo gaat het veel sneller.
Dus zoals al gezegd zwiep ik tegenwoordig met het grootste gemak de schoffel door de aarde en maak korte metten met alles wat er niet thuishoort, nou ja, wat ik er niet hebben wil is misschien beter gezegd.
Niet alles word echter omgeschoffeld, soms zie ik iets wat ik niet direct thuis kan brengen, dat mag dus nog even blijven staan en verder groeien totdat duidelijk is geworden wat het is. Meestal is het inderdaad onkruid, maar soms staat er toch wel iets moois. Zo heb ik op dit moment een prachtig  geel bloeiende Escholzia staan, een lupine zaailing, en klaprozen. Ook komen er overal kleinbloemige viooltjes op en heb ik ondertussen al her en der verspreid grote pollen staan. Een boterbloem mag ook nog even blijven. Hij wordt zo druk bezocht door verschillende insekten en aangezien ik niet heel veel bloeiende planten heb staan op dit moment, compenseer ik het maar op deze manier.


Bij thuiskomst heb ik direct de groente verwerkt. De bietjes zijn ingelegd in kruidenazijn, de courgettes staan in het zoetzuur. Ziet er gezellig uit al die potjes met ingemaakte groenten, laten er nog maar veel meer volgen. De raapjes worden tussendoor opgegeten en de radijsjes gaan morgen in de salade, ik heb er nu al zin in.

Tijd te kort...

Momenteel ben ik minder in de volkstuin te vinden dan ik zou willen, mijn werk slokt veel tijd op i.v.m. de vakantieperiode en we moeten nog even wennen aan de nieuwe baan, dus de nieuwe tijden van Richard. Ook merk ik dat het tuinieren op afstand wat meer planning vergt dan een tuin naast je huis. Ik mis het om zo uit je achterdeur de tuin in te lopen, nog even langs de borders, her en der een onkruidje uittrekkend en het af en toe gewoon even blijven stilstaan om een mooi stukje tuin of een enkele bloem te bewonderen. En dan net op die ene dag dat je zowaar vrij bent om te doen wat je wilt, regent het niet alleen maar komt het met bakken uit de hemel vallen en sta je wederom de rest van de week de zon te bewonderen vanachter het raam van je werkplek.....

De laatste keer dat ik in Finsterwolde was heb ik 68 preiplanten meegenomen uit het dorp, ze kostten praktisch niks, maar het was wel een uitdaging om ze mee te nemen naar Apeldoorn, aangezien ik met de trein reis en natuurlijk persé wat plantjes en stekjes mee wou nemen. maar dat mocht de pret niet drukken. 's Avonds de stekjes nog in potjes met aarde gezet en de preien in een emmer water wachtend op het moment dat ik ze in de grond kon zetten. Dit gebeurde 2 dagen later. Hup de preien in de fietstas met de rest van de spullen en naar de tuin. Tja, bij tijd en wijle ben ik net een pakezel.....

Aangekomen in de tuin heb ik eerst gleuven gegraven om daar de preien in te planten, deze zorgen voor een lange witte schacht, dit krijg je doordat je steeds een stukje van de gleuf weer dichtmaakt met grond en de prei aanaard tijdens de teelt. Ook heb ik van de planten een stuk groen afgeknipt omdat de planten dan beter aan schijnen te slaan. Degene waarvan ik de preiplanten gekocht heb schijnt dat niet te doen, maar mijn ouders en grootouders deden dat altijd wel en die hadden goede preien. De prei kan de hele winter op het land blijven staan zodat je alleen oogst wat je op dat moment nodig hebt, ideaal dus i.v.m. de versheid van de prei en het ruimtegebrek waar we hier mee kampen.

De stekjes blijven voorlopig hier op het balkon staan zodat ik ze goed in de gaten kan houden en dat is  maar goed ook. Laatst had een vogel er een paar uitgetrokken, ik vermoed één van de eksters of kauwen die hier dagelijks even langskomen om uit het pindakaaspotje te snoepen, ik denk dat ze me duidelijk wilden maken dat de pot leeg was, alweer.....

Van de lokale kweker uit Meeden heb ik nog 2 grassen meegenomen, ik wilde heel graag een Stipa gigantea in de tuin maar die kon ik hier nergens vinden. Tijdens een kijkje in de moerborders zag ik nog een leuke grassoort staan, de Stipa trichotoma, deze kun je mooi weven door de border, dit polletje heb ik in 4-ren gescheurd zodat ze uit kunnen groeien tot mooie volwassen pollen.

Hebbes....

IK HEB MIJN VOLKSTUIN!   Zo'n vier weken geleden ging ineens de telefoon, of ik nog steeds interesse had in een volkstuin...Duhuh....TUURLIJK! Het is een stuk grond van zo'n 156 m2 waar ik me heerlijk uit kan leven. Het hele complex is goed onderhouden en doet me denken aan een soort van mini-gemeenschap, iedereen groet elkaar, is vrolijk en hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen, om hun stukje tuin om te toveren in een sier- en/of moestuin, een heerlijke oase om lekker in de aarde te wroeten, tot bezinning te komen en vooral om van te genieten. Een beetje afleiding in drukke dagen en misschien voor de wat oudere mensen onder ons om iets om handen te hebben, want tussen de geraniums zitten is nog altijd leuker als erachter.
En zo stond ik dus een paar weken geleden op mijn eigen perceeltje op de nog pikzwarte kale aarde intens gelukkig te zijn, eindelijk kan ik mijn ei kwijt, kan ik de dingen doen die ik zo graag doe, want ook al is een balkon best grappig het haalt het niet bij een echte tuin, helemaal niet als je dat al minstens 13 jaar lang gewend bent.
Ben direct na gaan denken over wat ik met mijn tuintje wilde doen, heb daarna groenteplantjes gekocht op de markt en ben op een vrije dag heen en weer naar Finsterwolde gereden om mijn tuinspullen te halen zodat ik hier lekker aan de slag kon, ook een appelboompje mocht niet ontbreken. Het meeste staat ondertussen in de grond, ook wat plantjes van het balkon, want het is toch wel fijn om met het zonnige weer van de laatste tijd lekker op je balkon neer te strijken en te genieten.

Ik had trouwens een poosje geleden een vreemde gast tussen mijn primula's, het bleek om een meikever te gaan (als ik me niet vergis), zag er best een beetje eng uit, maar tegelijkertijd had het ook wel weer wat aandoenlijks met die aparte voelsprieten. Een stukje natuur op het balkon...

Aan de andere kant van de flat zit ook een balkon, daar is het op dit moment een komen en gaan van kleine kool- en pimpelmeesjes, een ekster en af en toe een verdwaalde mus. Toen de mezen nog echt klein waren voerde de moeder ze, een prachtig gezicht, de kleintjes ongeduldig wachtend met opengesperde bekkies, maar tegenwoordig kunnen ze het prima zelf, het blijft hoe dan ook een aandoenlijk gezicht.

Stilstand...

Sommige planten groeien als kool (vooral de kool ;-)), maar andere zaailingen lijken echt stil te staan. De tomaten- en peperplantjes zijn, ondanks dat ze alles krijgen wat ze nodig hebben, helemaal niet verder gegroeid, nog geen millimeter. Ik snap er niks van.

Een fotootje van mijn schoonmoeder zet mij aan het denken. De laatste keer dat mijn schoonouders  hier op visite waren hebben ze wat radijs-zaad meegekregen. Mijn radijsjes piepten toen net boven de grond en zij zijn de volgende dag enthousiast aan het zaaien geslagen. Op het fotootje laat ze de geoogste radijzen zien, terwijl die van mij tot op heden nog steeds niet volgroeid zijn. Das raar.....

Mijn radijsjes.

De radijsjes van mijn schoonouders.

Na wat speurwerk op het internet kwam ik er al snel achter dat de grond die ik gebruik niet geschikt is voor alle gewassen. Vooral hebben mede moestuiniers-in-potten dezelfde problemen ondervonden met pepers en tomaten in deze aarde. Dat verklaart een heleboel. Volgens deze zelfde moestuiniers doen o.a. kolen het wel goed in deze grond, wat ook weer blijkt te kloppen.  Misschien de volgende keer eerst even googelen voordat ik aan het experimenteren ga. Alhoewel, nu heb ik er wat van opgestoken, kan ik zien wat het wel en niet goed doet in deze grond, en daar mijn profijt weer van trekken, want het gesjouw met talloze zakken potgrond naar boven zie ik nog steeds niet zitten. Zo kan ik misschien volgend jaar een mix maken van verschillende aarde, al dan niet door elkaar heen gemengd, en ik las dat eventueel wat brekerszand toevoegen ook geen kwaad kan.

De citroengras-stengeltjes leven nog steeds maar daar gebeurd weinig mee. Het bleekselderij en venkelknolletje doen dappere pogingen om volwaardige plantjes te worden. De Bergerac aardappelen die ik een tijdje geleden gepoot heb, hebben reeds hun neuzen boven de grond.

Venkelknolletje tussen de radijsjes.

En last but not least...onder het mom om iets voor de bijen te doen heb ik nog een handvol bloemenzaad tussen de groenteplantjes gestrooid en een metselbijenhuisje opgehangen. Deze had ik ook in Finsterwolde en daar werd altijd dankbaar gebruik van gemaakt. Bovendien een prachtig gezicht al die bezige bijtjes....

''Hortus Botanicus''

Het begint al aardig vol te raken op het balkon. Mijn vriend noemt het nu al gekscherend mijn ''Hortus Botanicus'',(hij is duidelijk geen planten-man, maar ik vind het wel erg amusant).
Bijna alles is opgekomen en je ziet het bijna per week groeien, mede door het zachte warme weer van afgelopen maand. Volgens weer-online.nl hadden we nog nooit zoveel mooi weer dagen als nu, en daarbij was er nauwelijks neerslag. Echt een super maand dus.
De compacte aarde is echt een uitvinding. Als je kijkt naar de potten die ik in het begin nog gevuld heb met gewone potgrond en je vergelijkt ze met deze aarde dan zie je echt verschil. Daar waar de potgrond dichtslibt en hard wordt blijft de compacte aarde luchtig en los, ook heb ik het idee dat deze aarde het vocht iets langer vasthoudt, zonder dat het echt nat is.
Ondertussen zijn de eerste zaailingen al verspeend en staan lekker buiten op het balkon. Behalve de rode peper en de aubergine die blijven nog tot halverwege mei binnen staan. Ook heb ik de tomaten weer naar binnen gehaald omdat hun groei stagneerde, ze misten warmte, deze had ik in de eerste instantie buiten gezet wegens ruimtegebrek.
Een paar zgn. experimentjes in potten gezet, zoals de afgesneden kontjes van bosui, knolvenkel, bleekselderij en citroengras, ben benieuwd of daar iets van terecht komt.

Mijn ''Hortus Botanicus"

Ook heb ik mijn eerste erwtenkiemen gezaaid, geoogst en gegeten. Dit is erg makkelijk. Je neemt een handvol gedroogde erwten en laat deze een nacht weken in een bakje met water, vervolgens zaai je ze de volgende dag. Ze komen vrij snel op. Als ze een een centimeter of 20-25 zijn kun je ze afknippen, niet helemaal tot aan de grond, want laat je een bladpaar zitten dan groeien ze weer verder en kun je vervolgens nog een keer oogsten. Ik heb ze rauw op een boterham gebruikt met kaas, tomaat en vers gemalen zwarte peper, ook heb ik ze geroerbakt met een scheutje citroensap, maar er zijn nog talloze andere manieren om ze te gebruiken in de keuken. Ik vind ze zeer smaakvol en bovendien zitten ze vol vitaminen.

Ik heb deze gebruikt, maar je kunt natuurlijk ook een ander merk kiezen.

De erwtenkiemen.

Het is nog wel steeds een uitdaging en lastig ook, om te kiezen wat ik wil gaan verbouwen op ons balkon. Ik die gewend ben om alles maar te zaaien en te planten wat leuk en lekker is vanwege mijn grote tuin, nu beperkt wegens ruimtegebrek. Ach, het zal allemaal wel loslopen denk ik, het is tenslotte mijn eerste balkon-jaar. Volgend jaar weet ik of ik de goede keuzes gemaakt heb, heb ik weer wat geleerd en weet ik wat (on-)praktisch is.

IK BEN BEGONNEN!

Ondanks dat het even rustig was op mijn blog heb ik niet stilgezeten de afgelopen maanden. Tuinboeken doorgelezen, het internet afgespeurd naar leuke gewassen die makkelijk te kweken zijn in potten, de inrichting van het balkon bepaald, zaden besteld, binnengekregen en gezaaid en ondertussen komen de eerste zaailingen al boven de grond (radijs en rucola). Natuurlijk staan de vensterbanken in de logeerkamer vol met zaaisels. Kortom: IK BEN BEGONNEN!  Misschien nog iets te overenthousiast aangezien het nog wel wat vroeg is voor sommige gewassen, maar omdat het vrij warm en zonnig is de laatste tijd en we hoog genoeg zitten op de flat om geen last van nachtvorst aan de grond te hebben, toch maar de gok gewaagd.. Bovendien heb ik zaadjes in overvloed dus mocht er iets mislukken dan zaai ik gewoon opnieuw.
Bij het inrichten van het terras veel nagedacht over hoe ik het aan zou pakken, welke potten ik nodig had voor welke gewassen, en vooral zag ik er als een berg tegenop om tig zakken met aarde naar 3 hoog te slepen. Gelukkig kwam ik de oplossing toevallig tegen na een middagje rondneuzen in een winkel.....compacte potaarde. Dit is op basis van kokosvezel (100% natuurlijk) en zet uit na toevoeging van water, heeft volgens de verpakking uitstekende eigenschappen voor zaaien, stekken, planten, verpotten etc. is van kwekerskwaliteit en voldoet aan de hoogste normen van potgrond, maar het aller allerbelangrijkste is....1 pakje voor +- 10 liter aarde weegt maar 650 gram. Daar wordt je toch blij van :-) Op deze manier kon ik in èèn keer 100 liter aarde mee naar boven nemen. Nog een fijne bijkomstigheid is dat het maar €0.64 per pakje kost.
De aarde zet inderdaad makkelijk uit in het water, daarna omscheppen met je handen en je hebt mooie luchtige losse aarde en niet al te vieze handen.
 Ik ben benieuwd hoe alles zich ontwikkeld in deze grond, vooralsnog lijkt het goed te gaan.

De compacte potaarde.

20 à 30 minuutjes laten weken.

Omscheppen.

En je hebt een emmer vol aarde.

De radijsje komen al boven.