donderdag 5 juni 2014

Hebbes....

IK HEB MIJN VOLKSTUIN!   Zo'n vier weken geleden ging ineens de telefoon, of ik nog steeds interesse had in een volkstuin...Duhuh....TUURLIJK! Het is een stuk grond van zo'n 156 m2 waar ik me heerlijk uit kan leven. Het hele complex is goed onderhouden en doet me denken aan een soort van mini-gemeenschap, iedereen groet elkaar, is vrolijk en hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen, om hun stukje tuin om te toveren in een sier- en/of moestuin, een heerlijke oase om lekker in de aarde te wroeten, tot bezinning te komen en vooral om van te genieten. Een beetje afleiding in drukke dagen en misschien voor de wat oudere mensen onder ons om iets om handen te hebben, want tussen de geraniums zitten is nog altijd leuker als erachter.
En zo stond ik dus een paar weken geleden op mijn eigen perceeltje op de nog pikzwarte kale aarde intens gelukkig te zijn, eindelijk kan ik mijn ei kwijt, kan ik de dingen doen die ik zo graag doe, want ook al is een balkon best grappig het haalt het niet bij een echte tuin, helemaal niet als je dat al minstens 13 jaar lang gewend bent.
Ben direct na gaan denken over wat ik met mijn tuintje wilde doen, heb daarna groenteplantjes gekocht op de markt en ben op een vrije dag heen en weer naar Finsterwolde gereden om mijn tuinspullen te halen zodat ik hier lekker aan de slag kon, ook een appelboompje mocht niet ontbreken. Het meeste staat ondertussen in de grond, ook wat plantjes van het balkon, want het is toch wel fijn om met het zonnige weer van de laatste tijd lekker op je balkon neer te strijken en te genieten.

Ik had trouwens een poosje geleden een vreemde gast tussen mijn primula's, het bleek om een meikever te gaan (als ik me niet vergis), zag er best een beetje eng uit, maar tegelijkertijd had het ook wel weer wat aandoenlijks met die aparte voelsprieten. Een stukje natuur op het balkon...



Aan de andere kant van de flat zit ook een balkon, daar is het op dit moment een komen en gaan van kleine kool- en pimpelmeesjes, een ekster en af en toe een verdwaalde mus. Toen de mezen nog echt klein waren voerde de moeder ze, een prachtig gezicht, de kleintjes ongeduldig wachtend met opengesperde bekkies, maar tegenwoordig kunnen ze het prima zelf, het blijft hoe dan ook een aandoenlijk gezicht.



1 opmerking:

  1. wat kun je het ook allemaal leuk omschrijven. super leuk dat je nu je volkstuintje hebt

    BeantwoordenVerwijderen