Prima plekkie...

Het tuinieren in potten gaat voorspoedig, de planten die niet verhuisd zijn naar de volkstuin en dus hier gebleven zijn op het balkon lenen zich er prima voor.

Op het voorste balkon die de gehele dag in de zon staat ontwikkelen de aubergines zich goed, er zitten al heuse vruchten aan en nog volop bloemen.

Bloem van de aubergine.

De prachtige witte bloesem van de citrus verspreid een weeïge geur, je waant je in een ver tropisch oord als je op het balkon zit en je ogen sluit. Ook deze zit vol citroenen die allemaal nog groen zijn, ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de eerste geel kleurt.

Citroenen.

De laurier bewijst zijn dienst prima in de keuken, ook ligt er regelmatig een vers geplukt blad op de fruitschaal om fruitvliegjes te weren. Mijn vriend had dat onlangs op de radio gehoord, en vooralsnog lijkt het ook nog aardig te werken want ik zie ze daar niet meer. Ze schijnen trouwens wel nuttig te zijn, maar ik vind ze hoogstens irritant.

Ook de aardbeien voelen zich thuis. Elke keer als ik het balkon opstap ligt er wel één naar me te stralen die zegt: "pluk me, eet me", tja, en wat moet dat moet (lol). De aardbeienjam die ik in gedachten had moet dus nog maar een jaartje wachten.

De tomaten krijgen langzaamaan hun rode kleur, de zebra-cocktail tomaatjes doen hun naam eer aan, het streepjespatroon is al duidelijk zichtbaar aan het worden.

Toen ik mijn aardappelen een poosje geleden wilde oogsten, zaten wat grasachtige sprieten tussen het loof die ik er met een forse ruk uit heb getrokken, ze zaten stevig verankerd in de grond. Aan het einde van het gras zaten verdikkingen die ik eerst niet herkende, totdat me te binnen schoot dat ik een paar weken daarvoor twee kontjes van het citroengras dat ik had gebruikt in de keuken tussen de aardappels had gezet. Oeps...Ik was er niet vanuit gegaan dat het iets zou worden en ben ze totaal vergeten. Gauw maar weer teruggeplant, gelukkig schijnen ze er niet al te veel onder geleden te hebben, ze doen het nog steeds prima.

Op het achterste balkon staan de kruiden (platte peterselie, bieslook, basilicum, tijm etc.). In de schaduw en lekker dichtbij de keuken. Ook een hortensia-stek die ik vorig jaar genomen heb staat daar, deze kwijnde een beetje weg bij mijn ouders in de tuin, en sinds dat hij hier in een pot staat zit de groei er weer in. De kerstster die in in december in de kamer had is medio mei verhuisd naar het balkon, het blad is nu helemaal groen, afwachten of hij zijn rode blad weer laat zien met de kerst. De fuchsia in de hanging-basket heeft het zwaar. Deze fungeert als landingsplek voor de talloze mussen die hier komen eten, ik voer ze nog steeds zomervoer, ook een Turkse tortel en af en toe een kauw komen hier eten. Volgend jaar maar iets anders op verzinnen.

Schoffelen is zo moeilijk niet...

Vandaag weer lekker aan het wroeten geweest in de volkstuin. De eerste bietjes, raapjes, courgettes en radijzen waren klaar om geoogst te worden. De rest van de groenteplanten zijn ook al goed gegroeid, trouwens het onkruid doet het ook fantastisch.....

Roodlof.

Boontjes, met prachtige rode bloemen.

Andijvie.

Mooie gele courgettes.

Gelukkig heb ik het schoffelen weer herontdekt de laatste tijd nu ik op zandgrond zit i.p.v. de Groningse vette klei. En ik moet zeggen dat ik er steeds handiger in word. Waar ik de eerste paar keer in mijn enthousiasme (oftewel onhandigheid) nog wel eens een paar van mijn planten heb omgeschoffeld, ga ik er nu met steeds meer gemak omheen. Ook maak ik er geen sport meer van om zo dicht mogelijk langs mijn plantjes te gaan maar trek de onkruidjes die te dicht op mijn planten staan er met de hand uit. Dat scheelt een hoop "O nee, niet weer'', sorry zeggen (tja....), kijken wat de schade is, het terug planten, water geven en hopen op een goede afloop, kortom zo gaat het veel sneller.
Dus zoals al gezegd zwiep ik tegenwoordig met het grootste gemak de schoffel door de aarde en maak korte metten met alles wat er niet thuishoort, nou ja, wat ik er niet hebben wil is misschien beter gezegd.
Niet alles word echter omgeschoffeld, soms zie ik iets wat ik niet direct thuis kan brengen, dat mag dus nog even blijven staan en verder groeien totdat duidelijk is geworden wat het is. Meestal is het inderdaad onkruid, maar soms staat er toch wel iets moois. Zo heb ik op dit moment een prachtig  geel bloeiende Escholzia staan, een lupine zaailing, en klaprozen. Ook komen er overal kleinbloemige viooltjes op en heb ik ondertussen al her en der verspreid grote pollen staan. Een boterbloem mag ook nog even blijven. Hij wordt zo druk bezocht door verschillende insekten en aangezien ik niet heel veel bloeiende planten heb staan op dit moment, compenseer ik het maar op deze manier.


Bij thuiskomst heb ik direct de groente verwerkt. De bietjes zijn ingelegd in kruidenazijn, de courgettes staan in het zoetzuur. Ziet er gezellig uit al die potjes met ingemaakte groenten, laten er nog maar veel meer volgen. De raapjes worden tussendoor opgegeten en de radijsjes gaan morgen in de salade, ik heb er nu al zin in.